فرو آلیاژها (Ferroalloy)، آلیاژهای دارای آهن هستند که برای ایجاد تغییرات دلخواه در خواص فولاد و برخی فلزات، به‌صورت آمیژان و مواد افزودنی به مذاب فلزات و فولادها اضافه می‌شوند. از معروف‌ترین و پرمصرف‌ترین فرو آلیاژها می‌توان از فرو سیلیسیم ( فرو سیلیس) نام برد.
جنس فرو آلیاژ
همان‌طور که گفته شد، فرو آلیاژها، آلیاژهای مختلف آهن هستند که با درصد بالایی از عناصر دیگر مانند منگنز (Mn)، آلومینیوم (Al) یا سیلیکون (Si) ترکیب‌شده‌اند. فرو آلیاژها به سبب ساختار شکننده و نامناسب، به‌تنهایی قابل‌استفاده در صنایع نیستند، اما ترکیب آن‌ها با فولادهای آلیاژی باعث به وجود آمدن خواص ویژه‌ای در این فلزات می‌شود. همچنین این مواد نسبت به عناصر خالص دارای نقطه ذوب پایین‌تری برخوردار بوده و به فولاد مایع اضافه‌شده و با آن ترکیب می‌شوند تا خواص دلخواه برای تولید محصولات خاص را در آن ایجاد کنند.
برخی فرو آلیاژهای اصلی شامل موارد زیر هستند:
- فرو منگنز
- فرو کرومیوم
- فرو مولیبدن
- فرو تیتانیوم
- فرو وانادیوم
- فرو سیلیکون
- فرو بورون
- فرو فسفر
تاريخچه فرو آلیاژ
پیش از سال 1900 میلادی، سيليكون متال و فرو سیلیسیم و به‌طورکلی فرو آلیاژها مانند ذوب کانه‌های آهن يا سنگ‌های منگنز آهن‌دار در بوته‌های گرافيتي و در کوره‌های زميني همراه با كك و ساير مواد احیاکننده تولید می‌شدند. با استفاده از این روش، به دلیل اینکه فرو آلیاژها به نقطه دمای مناسبی نمی‌رسیدند، باعث ایجاد شدن مواد و محصولات غیریکنواخت شده و ازنظر کیفیت، تنها در موارد محدودی در صنایع قابلیت استفاده داشتند. تا سـال 1920 از کوره بلند تنها برای تولید آهن خام استفاده می‌شد و باعث ایجاد این مساله بود که به‌جای شارژ کردن کانه‌های آهن خالص، کانه‌های آهن منگنز دار، كروم دار و يا تيتانيم دار جهت توليد فرو آلیاژها شارژ می‌شدند و عیار پایین محصولات نهایی را به دنبال داشت.